Sprzedam używane przeze mnie majtki – takich ogłoszeń nie brakuje. Ciężkie czasy zmuszają do zrewidowania i przewartościowania, do odkurzenia szuflady z tym, co zarzekaliśmy się, że nigdy w życiu… Nie, żebym uważała tą formę zasilenia budżetu za coś nagannego. Osobiście nic złego nie widzę w fakcie, że jakiś fetyszysta damskiej bielizny wspomoże finansowo potrzebującą. Nie rozpatruję tego w kategoriach moralnych, bo według mnie, jest to zwykła transakacja. Ktoś sprzedaje pożądany towar, ktoś inny go kupuje. Nic wielkiego.

Porzuciwszy kilka tygodni temu pracę na etacie, rozpoczęłam walkę o przeżycie na własny rachunek. Łatwo nie jest, ale znam starą prawdę, która głosi: seks dźwignią handlu, i wykorzystuję ją w praktyce. Ale majtek nie sprzedam. Nie dlatego, że mam coś przeciwko, tylko  z bardzo prozaicznej przyczyny: jestem przesadna. Podobnie rzecz ma się z włosami i krwią miesięczną.

Wolę firmować swoją osobą zmysłową porcelanę. I dobrze na tym wychodzę.