Święta, święta i po. Na otarcie łez po świętach, spadł pierwszy śnieg. Pierwszy, i od razu konkretny. Miasto sparaliżowane, nie jeździ nic, nikt nie odśnieża, nie działa metro ani autobusy. Jest super!

A jak się ma dużo czasu, to coś z nim trzeba zrobić. Więc robimy, a efekty są różne. Najlepsze są, gdy oprócz rejestrowania przyjemności, uda się i potrenować umysł. Nie myślcie, że goodgirl wspięła się na jakieś wyżyny intelektualne, jej myśli krążą raczej wokół spraw przyziemnych. Po odwiedzinach u znajomych, anglojęzycznych bloggerek, nurtuje mnie pewna kwestia, mianowicie: czy można być trochę monogamicznym? Przecież świat nie jest biało-czarny, a skoro nie jest, to czy da się być trochę mono, będąc jednocześnie poli? Albo odwrotnie?

Nie mogę nie wspomnieć o tych zwolennikach monogamii, znanych mi głównie z Polski, którzy w niedzielę uczestniczą z żoną w mszy świętej, a w poniedziałek po pracy uprawiają seks analny z kochanka. To specjalna kategoria – kryptopoligamiści.  

Zdaję sobie sprawę z tego, że monogamia jest modna, bo jest bezpieczna, przewidywalna, dobrze znana. Dodatkowo, przyklaskują jej duszpasterze. Mało kto potrafiłby w otoczeniu mono-katolików przyznać z lekkością w glosie, że uważa, iż właśnie poligamia znacznie lepiej realizuje potrzeby człowieka jako gatunku. Ale, czy byłoby to rozsądne? Po cóż kłaść się na ołtarzu i składać ofiarę całopalną z samego siebie? W imię oświecenia innych? Tym sposobem możemy dalej udawać, że jesteśmy „tacy jak wszyscy”.

Z drugiej strony, nie mogę przestać zastanawiać się nad faktem, że skoro wyznajemy monogamię od kilku tysięcy lat jako drugą naturę człowieka, to dlaczego podnieca nas gang bang porno, gdzie stado samców kopuluje z jedną samicą? Jak to do cholery jest możliwe?

Jak? Ano tak: nasza pradawna natura nadal stanowi fundament gatunku homo sapiens, i ma w dupie, że to XXI wiek.

Tak sobie dywaguję, że najlepsze co mogłoby spotkać rodzaj ludzki, to oddzielenie seksu od obrastającej go ideologii.