Dlaczego kobiety wolą skurwysynów? Bo się z nimi nie nudzą – właśnie tak, krótko i po męsku wyjaśnił mi to zagadnienie Właściciel.

Skądinąd wiadomo, że temat ów jest zagwozdką dla wielu. Szczególnie tych, którzy są normalni, mili, grzeczni, otwierają przed kobietą drzwi i puszczają ją przodem. Zwykle około trzeciej randki są spławiani.

Dlaczego? Ano dlatego, że nikt nie ceni szczególnie tego, co przyszło mu łatwo, zostało podane na tacy. Prawo natury, nie ma sensu dorabiać do niego jakiejś głębokiej ideologii. Sama, jako szczenię przed dwudziestką zwykłam wystawiać swoich wybranków na test. Sprawdzałam czy, jak szybko, i w jakim stopniu pozwolą sobie wejść na głowę. Pozwalali, ja zaś, rozczarowana, ciapowatą miękkość uznawałam za brak charakteru i wystawiałam ich za drzwi. Pewnie nie jestem jedyną, która nie lubi gdy jest mdło, grzecznie, budyniowo. Nadmiar słodyczy wywołuje torsje.

Wszyscy wiemy, że przeciwieństwa się przyciągają – stąd fenomen grzecznych panien i niegrzecznych chłopców. Grzeczne mają powyżej dziurek w nosie poprawności, a ich porządność przyciąga tych, co lubią łamać tabu. Znacie coś bardziej podniecającego niż psucie, sprowadzanie na złą drogę? A dobrze ułożona młoda kobieta z rozkoszą pozbędzie się krępujących ją ograniczeń wychowania. Jeśli tylko ma na kogo „zwalić winę”. To uwalnia ją od odpowiedzialności za rozbuchaną cielesność, której pozwoliła dojść do głosu. Nie przygniatane poczuciem winy podniecenie, wynosi je na wyżyny, zabiera tam, gdzie nigdy wcześniej nie dotarły. A może tak naprawdę nigdy grzeczne nie były, tylko udawały, dostosowując się do stereotypowych oczekiwań?

Chodzi o nieprzewidywalne. To niewypowiedziane coś, czego nie da się nazwać. Tego szukamy w łobuzach, kobieciarzach, sadystach, masterach i panach.

Po jakimś czasie, w upojonych serotoniną mózgach grzesznych dziewczynek rodzi się myśl: a gdyby tak udomowić Skurwysyna?